یه وقتی آدما رو سر راه زندگی اشتباه می گیری بعد یه مدت متوجه میشی بعد یه مدت که رهگذر بودنشون برات مشخص میشه
حرف از تعلق نیست
حرف اینه که اشتباهی که بگیری
زیاد بها می دی
اصل کاری رو از یاد می بری
فکر می کنی اونی که اشتباه گرفتی، منشا اثری بوده
و فکر می کنی اونه که خیر خواه بوده
در حالی منشا اثر اوست یا هو
کیستی که من
جز او
نمی بینم و نمی یابم ؟!!
دریای پشت کدام پنجره ای؟
که این گونه شایدهایم را گرفته ای
زندگی را دوباره جاری نموده ای
پر شور
زیبا
و
روان
دنیای با تو بودن در اوج همیشه هایم
جان می گیرد
و هر لحظه تعبیری می گردد از
فردایی بی پایان
در تبلور طلوع ماهتاب
باعبور ازتاریکی های سپری شده.
کیستی
ای مهربان ترین؟
"احمد _شاملو"
درباره این سایت