خلاقیت

آدمی که در ترس و ظلم و تردید و شک گرفتار آمده، شاید نگاه رحمت به او همان توبه و انابه و تضرع به خداست

اما او که همچون سابقون، بندگی می کند و همه بندها را بریده تنها در بند اوست شادمانی وصف ناشدنی ای در اوج قبض و تنگناها درون خود همراه دارد همچون اسمی از اسما خدا، خالق زندگی خود و مظهر خالقیت خدای خود می شود او به بی نیازی می رسد و دیگران نیازمند او و او به نیازها رسیدگی می کند